Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Fokionos Negri

Σ' ένα παγκάκι εκάθετο, μέσα σ' ενα παρκάκι
εις νέος κάπως μελαμψός, και μιά γριά κυρία
εκουβαλούσε αγαθά που ήταν πολύ βαρία
κι έκαστε να ξεκουραστει δίπλα εις τον παρία

Το βλέμμα της του έριξε με ύφος σνομπαρία
κι αμέσως του εξέθεσε μία της απορία:
-Πείτε μου, είστε από 'δω? βέρος κυψελιώτης?
διότι εκ του χρώματος μου μοιάζετε εκ πρώτης
να είστε από μακριά , από άλλο πλανήτη
ή από χώρα εξωτική, πέρα απ' το Καπανδρίτι.

-Κυρία μου λανθάνετε, είμαι από την Κυψέλη
τυχαίνει απλώς το σώμα μου πολύ συχνά να θέλει
να πέφτει εις την θάλασσα, να κολυμπά σαν χέλι.

Επήγα την Ανάσταση σε μία παραλία
ο ήλιος βάραγε πολύ, η θάλασσα ήτο λία
εξάπλωσα στην αμμουδιά, μου ήρθε υπνηλία
να κοιμηθείς εις τον γιαλόν, έχει μιαν ευκολία.
-‘Ωστε έτσι σας προέκυψε τούτη η ανωμαλία
και μοιάζετε πως ήρθατε από τη Σομαλία!
Έχουνε δίκιο οι σοφοί που λένε στα βιβλία
πως απ’ την πρώτη την κοψιά είναι μεγάλο λάθος
να βγάζεις συμπεράσματα δια της ψυχής το βάθος.
Κι' εγώ που ίσως φαίνομαι γριά ξεμωραμένη
είμαι γνωστή ποιήτρια, στον κόσμο ξακουσμένη
στο σπίτι μου έχω πολλά μετάλλια και βραβεία
και είμαι πάντα ενάντια σε κάθε είδους βία
απ' όπου κι αν προέρχεται και όπου κι αν πηγαίνει
και κάθησα πλησίον σας γιατί είμαι κουρασμένη
ξέρετε δεν είν’ εύκολο, τώρα για μία αστή
να βρει ένα άδειο κάθισμα δια να ξεκουραστεί.
Στα πάρκα που μεγάλωσα το είδα πια κι’ αυτό
δέκα μικρά αραπάκια να παίζουνε κρυφτό!

-Πρώτα μας παίρνουν τις δουλειές κι ύστερα τα παγκάκια
Σε λίγο δε θα βρίσκουμε δια τον φραπέ παγάκια!

-Που είν’ οι κυρίες οι κομψές που κράταγαν βεντάλια
Και στη Φωκίωνος γύριζαν ταινίες για ρεμάλια
Εβγαίναμε τας Κυριακάς να φάμε μία πάστα
Και τώρα βλέπεις γύρω σου μονάχα τζίβες, ράστα!
Μού ‘πεσε μέσα στο γλυκό μία μεγάλη τρίχα
μου κόλλησε στον φάρυγγα, είχα 3 μέρες βήχα!
Μη φανταστείτε επ’ ουδενί πως είμαι εγώ ρατσίστρια
Κι αν δεν γινόμουν ποιητής θα ήμουν τραγουδίστρια
Έχω φωνή στεντόρεια ωσάν του Καζαντζίδη
Κι οι στίχοι μου θανατεροί, στο στήθος κατσαβίδι

 Επιθυμίες και αισθήσεις εκόμισα εις την Τέχνη
απλά δεν θέλω πλάι μου άνθρωπο που να ζέχνει!

 -Ωχ! Συγχώρα με κυρία μου δια την κακοσμία
Πήρα το τρόλευ το 7 κι είχε πολυκοσμία
Απ’ το πρωί ξεφόρτωνα κάτω στον Ελαιώνα
Και μέσα από την τσάντα μου έπεσε το rexona,
Έτρεξα ευθύς ξοπίσω του θέλοντας να το φτάσω
Για εμέ ήτο πολύτιμο κι έπρεπε να το πιάσω
Διότι ήταν δώρο της γιαγιάς απ’ τη Μπουργκίνα Φάσο. 

-Πως! Η γιαγιά σας ήτανε απ’ τη Μπουργκίνα Φάσο!
Ώστε με κοροϊδέψατε! Εσείς δεν είστε Έλλην!
Προ ολίγου είπατε ψέματα πως είστε απ’ την Κυψέλην!

-Κυρία μου μην κάνετε κυπριακόν το θέμα
Διαμένω εις την περιοχήν, είμαι γέννημα θρέμμα!
Σχολείο πήγα στη Σπετσών και μένω στην Αιγίνης
Κι αν είμαι μαύρος είν’ αυτό ζήτημα καταισχύνης;
Φταίει που έχω στο δέρμα μου περίσσεια μελανίνης!
 Αχ! Μου το ’λεγε η μητέρα μου, Έλληνας δια να γίνεις
Δεν φτάνει μόνο τον φραπέ εις το καφέ να πίνεις!

Θα είναι δύσκολο πολύ, δεν φτάνει η παιδεία
Χρειάζεσαι καθημερνώς μια άλλη θεραπεία
Δια να πάρεις το χαρτί του κύριου Καμίνη
Πρέπει να πέσει χαμηλά πολύ η μελανίνη
Ο μόνος μαύρος Έλληνας ήταν ο Μάικλ Τζάκσον
Στοιχίζει πολύ ακριβά! Θα μείνεις εις τον άσον!

Αυτά είπε και δάκρυσε, ο άμοιρος ο μαύρος
Τα δάκρυά του ήταν πολλά, πλημμύρισε κι ο Ταύρος
Μαζί του έκλαψε κι αυτή, η γηραιά κυρία
Βρήκε και μια θεματική για μια άλλη τριλογία
Έψαξε μεσ’ την τσάντα της και έπιασε μια rexona
Που ψώνισε στο Ηondos, δώρο για την εγγόνα
Την έβαλε στο χέρι του δίχως να αηδιάσει
Και του ψιθύρισε στ’ αυτί: -Μην κλαις άλλο, σταμάτα.
Αυτό είναι δώρο της γιαγιάς από την Καλαμάτα.
-Τι δεν είστε από δω; Δεν είστε Αθηναία;
-Ε, από ’δω είμαι και εγώ, ήρθα όταν ήμουν νέα.

-------

Με ‘κείνα και με τα’ άλλα με κείνα και μ’ αυτά
Η γηραιά κυρία έγινε πάλι νιά
Και ήθελε ν’ ακούσει καμιά διπλοπενιά
 Η ώρα ήταν δέκα
Ο Μάης είχε 9
Η μέρα ήταν Πέμπτη
Και πήγαν για μπυρίτσα
πήγανε κάπου αλλού
Στον Billy τον Δουβίτσα
Εις την Ασκληπειού
Είχεν ωραία νύχτα
είχεν καλόν καιρόν
Κι αράξανε και οι δυό τους
εις τον Ρινόκερον!
Που εκείνη την ημέρα ποιοοός ήτανε στα decks?
Ποιοοοοοοοοοοοοοοοός?! Ο Disconekt!!!ssss!


Κάπου εδώ λοιπόν τελειώνει η ιστορία
Μέχρι και εγώ κουράστηκα με τόση φλυαρία!

(και επί τη ευκαιρία, αύριο θα παίζω στο kazu.
Μαυρομιχάλη 3.)