Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Στιγμιαίες Μελλοντικές Αοριστίες / Λάθος Χρόνος

Σήμερα έχω κέφια.
Ξέρω καλά τι θέλω να κάνω.
Και θα το κάνω.
Θα βάλω τα καλά μου.
Θα φορέσω ένα πουλοβεράκι.
Αυτό με τις ρίγες.
Καλύτερα το πράσινο.
Είναι πιό ζεστό.
Θα πάω στο μπαρ της γειτονιάς.
Θα βρω διάφορους γνωστούς.
Θα παραγγείλω ένα tullamore.
Ή ένα bushmills.
Θα παραγγείλω tullamore.
Θα ρίξω μια ματιά στις σημειώσεις μου.
Θα μιλήσω με τον Φ., τον Μ. και την Α.
Σίγουρα θα μιλήσουμε για το ατύχημα.
Θα συμφωνήσουμε πως ήταν μεγάλος δημιουργός.
Κάποιοι που ξέρουν τον τρόπο του θα πουν πως ήταν απαράδεκτος.
Εγώ θα πω το κλισέ: ήταν καλός ο μακαρίτης.
Ο Φ. θα πει: live slow, die fast.
Δυό φορές.
Live slow, die fast.
Θα φύγω από εκεί στις 10:20.
Θα πάω στα εγκαίνια.
Όχι.
Δεν πάω σήμερα.
Θα πάω αύριο.
Θα αμφιταλαντευτώ.
Θα κάνω μια περιστροφή 180 μοιρών.
Αριστερόστροφη.
Αλλη μία 180 μοιρών.
Θα βρεθώ στην θέση μου.
Αλλά θα έχω αποφασίσει.
Θα πάω σινεμά.
Θα έχω δεκαπέντε λεπτά μέχρι ν' αρχίσει.
Θα περάσω απ' τον κύριο Γιάννη.
Θα πω γειά σας κύριε Γιάννη!
Θα μου πει με χαρά: Γειά σου!
Θα με χαιρετίσει δια χειραψίας.
Η αριστερή του παλάμη θα αγκαλιάσει από πάνω τις δεξιές μας.
Θα με ρωτήσει τι κάνω.
Θα του απαντήσω: Είμαι ήρεμος και ήμερος.
Θα χαμογελάσει.
Θα με ρωτήσει όπως πάντα: Οι φίλοι μας τί κάνουν;
Θα του απαντήσω: Καλά είναι, προσπαθούν.
Θα μου απαντήσει: Όλοι μας.
Θα με ρωτήσει: Τι θα πιεις;
Θα του πω ένα tullamore.
Όχι, θα του πω: Ένα bushmills. Σφηνάκι όμως γιατί θα φύγω, πάω σινεμά.
Τι θα δείς; θα μου πει.
Θα διστάσω.
Θα ξέρει τον Καουρισμάκι ο κύριος Γιάννης;
Όμως θα του το πω:  Καουρισμάκι.
Θα μου πει: Α, τον Καουρισμάκι; Γερό ποτήρι.
Θα μου δείξει με τα μάτια του μια κορνίζα.
Θα στρέψω το κεφάλι μου 90 μοίρες.
Αριστερόστροφα.
Θα δω την κορνίζα.
Θα έχει ένα απόκομμα από εφημερίδα με φωτογραφία του Καουρισμάκι να κάθεται στη διπλανή μου θέση.
Τώρα στη θέση του θα κάθεται μια κυρία με κοντό μαλλί γύρω στα 50.
Θα έχω ανάψει ήδη το τσιγάρο μου.
Αυτή θα σύρει το τασάκι προς το μέρος μου με νόημα.
Το νόημα είναι να χτυπήσω απαλά με το δείκτη το τσιγάρο δύο φορές για να πέσει η στάχτη μέσα στο τασάκι.
Θα πιάσω το νόημα και θα το κάνω χαμογελώντας ευγενικά.
Θα τελειώσω βιαστικά το τσιγάρο μου και θα το σβήσω στο τασάκι μας.
Θα πληρώσω και θα φύγω.
Θα φτάσω στο σινεμά.
Ο τύπος στην είσοδο σίγουρα θα μου πει : Παρακαλώ συντομεύετε γιατί αρχίζει.
Θα συντομεύσω.
Θα καθήσω κάπου πίσω, μόνος μου.
Θα μου αρέσει η ταινία.
Θα συμπαθήσω όλους τους χαρακτήρες.
Ακόμη και τον μπάτσο.
Θα συγκινηθώ.
Μπορεί μέχρι και να δακρύσω αλλά αυτό δε θα το μάθει ποτέ κανείς.
Θα πέσουν οι τίτλοι και θα γουστάρω αυτό το κομμάτι.



Θα το στείλω αύριο στους φίλους μου να το κατεβάσουν.

Μετά θα βγώ απ' το σινεμά. Θα έχει κρύο. Πιο πολύ απο πρίν. Θα περπατήσω ως το μπαρ της γειτονιάς. Θα βρω φίλους. Θα παραγγείλω ένα ή δύο bushmills ή tullamore και θα μιλήσουμε για ταινίες, για μουσική, για τους illuminati και δε θα θυμάμαι γιατί άλλο.

Το ζήτημα στη ζωή είναι να ξέρεις πάντα τι θέλεις να κάνεις.
Κι αυτό το ξέρω.
Απλώς βαριέμαι να κάνω πάλι τα ίδια με τα χθεσινά.

6 σχόλια: