Τρέχεις

Αξημέρωτα ακόμα πρωινό βροχερό κι εσύ τρέχεις, κάτω απ' της ομπρέλας σου τον μαύρο ουρανό. Από πάνω αν κοιτούσε κανείς θα θαρρούσε πως απλά μετακινείς μια ομπρέλα, της βιασύνης σου τον λόγο αυτό όμως δε θα εξηγούσε καθόλου. Τρέχεις. Γύρω σου κι άλλοι πολλοί. Εγώ όμως θέλω να ρωτήσω εσένα. Σου φωνάζω. Δεν ακούς. Ακούς ραδιόφωνο, ειδήσεις. Για τα οικονομικά συγκρατημένη αισιοδοξία. Έβγαλε η apple καινούριο προϊόν. Σεισμός στην Ιαπωνία. Ο Βενιζέλος θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ. Φονικό ρατσιστών στη Γαλλία. Στην Ελλάδα εκλογές σε δυο μήνες. Σου αγγίζω τον ώμο. Τι χοντρό πανωφόρι - χαμπάρι δεν παίρνεις. Συνεχίζεις να τρέχεις. Σου αρπάζω το χέρι. Σαν να σ' άγγιξε άνθρωπος, τρομαγμένος γυρίζεις. Τι τρέχει; Θα σου πω πως μια ερώτηση θέλω να σου κάνω μονάχα. Γύρω μας τρέχει το πλήθος. Η ματιά σου προδίδει ένα μένος - σ' έχω ήδη καθυστερήσει, αλλά και μια εγγενή περιέργεια - έχει καιρό κανείς να σε ρωτήσει. Προσταγές και συστάσεις, υποσχέσεις, διαψεύσεις, ελπίδες, μα καθόλου ερωτήσεις. Πέρασε ήδη η ώρα. Γιατί τρέχεις να μάθω γυρεύω. Ούτε καν πού πηγαίνεις, πώς σε λένε, ποιος είσαι, τι κάνεις. Γιατί τρέχεις; Μα με τόση βιασύνη θα περίμενα την απάντηση νά 'χες στα χείλη. Αντ' αυτού κοντοστέκεσαι βουβά σαν να ψάχνεις, αλλά χρόνο δε βρίσκεις. Μ' αφήνεις. Δε θα μάθω ποτέ γιατί τρέχεις. Εσύ;

                                                                                                                     2Μ3